Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Lieve allemaal,

Hier ben ik weer! Inmiddels vanuit Cambodja, dus het is de hoogste tijd voor een update. Na een korte stop van 1 nachtje in de hoofdstad Vientiane - zelfs Ede is nog een boeiendere stad - heb ik de bus naar Tha Kek genomen. Vanuit deze plaats kun je een motortocht maken van een paar dagen en ik had gehoord dat dat geweldig moest zijn. Ik hoopte maar dat ik iemand zou vinden die mee wilde, want het leek me niet verstandig om in mijn eentje op pad te gaan. Gelukkig bleek dat geen probleem, want binnen vijf minuten had ik twee andere meisjes gevonden die de tocht wilden maken. De motorbikes waren semi-automatisch, wat betekent dat je zelf moet schakelen en moet remmen met je voet. Dat is even wennen en ik weet dan ook zeker dat de verhuurder zijn hart vasthield toen we schokkend wegreden. Ikzelf trouwens ook, want ik vroeg me toch af hoe het zou voelen om op hoge snelheid met je blote benen over het asfalt te glijden. Vast niet prettig! Gelukkig kregen we de smaak al snel te pakken en reden we als ervaren chauffeurs over de weg. De route was prachtig. Eerst reden we recht op de bergen af, daarna over slingerende bergweggetjes met prachtig uitzicht over de jungle en als hoogtepunt een prachtig meer met veel kale mangroven. Zo mooi! De weg was grotendeels geasfalteerd, maar soms moesten we over steile zandweggetjes vol met gaten en hobbels. Inmiddels hadden we genoeg ervaring en zelfvertrouwen om overal behendig vanaf te knallen. Tijd om rustig aan te doen hadden we ook niet, want we moesten flink doorrijden om voor het donker bij onze eindbestemming Kasoa aan te komen. In dit kleine niet-toeristische stadje zijn we naar een nachtclub geweest. De dansvloer stond vol met bartafels en krukken, er werd alleen lauw bier met glazen ijs verkocht en de dj stond er voornamelijk om de Aziatische karaoke aan elkaar te praten. Niet echt wat we hadden verwacht, maar het was wel gezellig!

De volgende dag zijn we onderweg bij een mooie helderblauwe cool spring gestopt om een poosje te zwemmen. Daarna moesten we weer flink gassen, want we wilden vandaag nog naar de Konglor Cave. Dit is een grote grot met een rivier er doorheen, zodat je er met een bootje en een gids naar binnen kunt. Halverwege de tocht stapten we uit om een paar indrukwekkende rotsformaties te bekijken. Dit was het enige verlichte gedeelte van de grot. Verder vaar je in het pikkedonker met als enige licht de hoofdlampjes die we allemaal hadden meegekregen. Een hele bijzondere ervaring. Toen we na een uur weer naar buiten vaarden dachten we dat de tocht erop zat. Maar nee, we waren nu aan de andere kant en moesten ook weer terug! En dus mochten we nog een keer de grot door. Na twee uur varen was ik er dan ook wel een beetje klaar mee.

De volgende dag hoefden we alleen nog maar over een mooi geasfalteerde weg te rijden. We hadden de smaak nu zo te pakken dat we op volle snelheid reden, tot wel 90 km/h. Wat een heerlijk gevoel! Minder lekker was de busrit die we daarna voor de boeg hadden. We zaten twaalf uur in een bus die niet alleen volgepropt zat met mensen, maar ook met spullen. De beenruimte was zo klein dat het fysiek onmogelijk was om mijn lange benen er tussen te krijgen. Je begrijpt dat de rit geen pretje was. Nog vreemder werd het toen ik mijn ogen opendeed en mijn Aziatische buurman erop betrapte dat hij stiekem video's aan het maken was van mij terwijl ik sliep en dat hij net deed of we tegen elkaar aan lagen. Ik deed maar net alsof ik niks gezien had, maar ik vraag me toch wel af wat hij met de video van plan is.

De busrit was snel weer vergeten toen we bij de 4000 eilanden aankwamen. Dit is een gebied in de Mekong met - je raadt het al - ontelbaar veel kleine en nog kleinere eilandjes. Wij zijn naar een van de grotere eilanden Don Det gegaan. Het eilandleven is heerlijk relaxed en onze dagen bestonden dan ook vooral uit luieren in onze hangmat of op het strand, kaarten, boeken lezen en veel eten. Als je drie keer per dag uit eten gaat en je altijd minimaal een uur moet wachten op je eten, dan zijn je dagen snel gevuld! Om toch nog wat actiefs te doen zijn we gaan kayakken. Het was een geweldig gezicht, zo tussen alle kleine eilandjes door. We zijn bij twee watervallen gestopt, waarvan eentje de grootste van heel Zuid-oost Azië is, hebben dolfijnen gekeken en veel gezwommen. We hadden alleen niet verwacht dat je bij een hele dag kayakken ook echt zoveel zou moeten kayakken. We waren zo kapot dat we de hele avond geslapen hebben!

Ook hebben we hier Laos nieuwjaar gevierd. Ze rekenen hier in het Boedhatijdperk, wat betekent dat het nu het jaar 2558 is. En dat moet natuurlijk gevierd worden! Om elkaar geluk te wensen worden overal watergevechten gehouden. Wij hadden ook waterpistolen gekocht en deden vrolijk mee. Waar we minder enthousiast van werden was de karaoke die overal werd aangezet. Vooral omdat veel mensen al om zeven uur 's ochtends aan het bier zaten en de karaoke aan het einde van de dag helemaal nergens meer naar klonk. We zijn even op het familiefeest van de buren geweest, waar we volgekliederd werden met lippenstift en talkpoeder. Daarna hebben we het feest voortgezet op het vaste land, waar een Aziatische rockband speelde en mensen dansten en vooral dronken werden. De toeristen waren een perfect slachtoffer voor de waterpistolen van de kinderen en wij waren dan ook binnen de kortste keren zeiknat. De locals vonden het geweldig dat we er waren en we moesten vaak op de foto of een biertje met ze drinken. Een gezellig feestje!

En dat was ook meteen het einde van Laos, waar ik echt vier geweldige weken heb doorgebracht. Wat een heerlijk land! Na een vermoeiende reis met oplichtingspraktijken bij de douane en een minibusje met 22 personen op 12 zitplekken zit ik nu in Cambodja. Hopelijk ga ik het hier net zo leuk hebben.

Vrolijk Pasen allemaal!

Liefs van Heidi