I'm coming home!
Blijf op de hoogte en volg Heidi
01 Juni 2014 | Vietnam, Hanoi
Hier is 'ie dan, mijn allerlaatste blog!
Ik heb hem gevonden: de plaats waar ik gerust zou kunnen wonen. Hoi An is het leukste, gezelligste, mooiste plaatsje waar ik geweest ben tijdens mijn reis. Het oude centrum bestaat uit allemaal gezellige gele huisjes, gelegen aan een rivier, met een overdekte markt als middelpunt. Ook zijn er verschillende stranden, waar de lokale mensen rond zonsondergang massaal verzamelen om gezellig te picknicken en bier te drinken. Het hoogtepunt van Hoi An zijn alle kleermakers, waar je voor extreem weinig geld op maat gemaakte kleding kunt laten maken. Ik kon de verleiding niet weerstaan en heb een prachtige blauwe jurk voor straks op kantoor laten maken, met een bijpassend jasje. Ook heeft de schoenmaker een paar sandalen voor me gemaakt. Zo is het net wat minder erg om aan het werk te gaan, want ik kan niet wachten om de jurk aan te kunnen!
Ik besefte me ineens dat ik in tijdnood begon te raken en heb daarom een vlucht naar het noorden genomen, om meteen in de nachttrein naar Sapa te stappen. Sapa is een stukje paradijs op aarde. Ik heb het geluk gehad om veel mooie dingen te zien in mijn leven, maar dit is echt één van de mooiste gebieden die ik ooit heb gezien. In de trein was ik een Amerikaans meisje tegen gekomen en we besloten om samen een trekking door de bergen te gaan doen. En dat is maar goed ook, want zodra we uitstapten werden we overvallen door vrouwen uit de bergdorpjes die ons iets wilden verkopen of onze gids wilden zijn. Het was echt heel erg overweldigend. Uiteindelijk kwamen we Su en Dinh tegen, twee lokale vrouwen die vloeiend Engels spraken. We besloten twee dagen met deze vrouwen op pad te gaan. Het was flink klimmen en klauteren, maar na een paar uur kregen we uitzicht over dat waar Sapa zo bekend om staat: de bergen vol met rijstterrassen. Adembenemend mooi! Je zult op de foto's wel zien wat ik bedoel. We kwamen ook langs een paar hennepplantages, die ze hier niet kweken om te roken, maar om kleding van te maken. Wat nog het meeste indruk maakte waren alle mensen die aan het werk waren in de rijstvelden. De rijst wordt namelijk op een paar plekken gezaaid en na een maand overgeplant, zodat de plantjes meer ruimte hebben om te groeien. Dat betekent dat alle plantjes uit de grond worden getrokken, de terrassen worden omgeploegd en alle plantjes vervolgens één voor één worden teruggeplant. En dat allemaal zonder machines! Ongelofelijk om te zien, wat een zwaar werk!
's Avonds sliepen we bij Su thuis. We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, die boven een open vuur was bereid. Het was erg bijzonder om te zien hoe traditioneel de mensen hier nog leven. Na het eten kwam de rijstwijn op tafel en we hebben een geweldige avond vol lokale drankspelletjes gehad. Ik heb de hele avond dubbel gelegen van het lachen!
Na deze twee dagen ben ik doorgetrokken naar Catba Island. Vanaf dit eiland heb ik een boottocht door de beroemde Halong Bay gemaakt. Dit zijn allemaal rotsformaties midden in zee. En niet enkele tientallen zoals ik had verwacht, maar er kwam geen einde aan. Letterlijk honderden kleine eilandjes, prachtig. We hebben er ook lekker gekayakt en gezwommen. Catba Island heeft ook heerlijke stranden, dus hier heb ik ook nog wat tijd doorgebracht. Nog even snel bijbruinen voordat ik naar huis ga.
Mijn laatste bijzondere trip in Vietnam was een tweedaagse motortocht vanuit Ninh Binh. Dit gebied is zo weinig toeristisch dat er tijdens de lunch een oude man zielsgelukkig mijn hand kwam schudden, omdat ik de eerste toerist was die hij in zijn leven zag. Hij nodigde me uit voor een glaasje rijstwijn en omdat ze geen nee accepteren had ik voor twaalf uur al vijf shotjes rijstwijn op. De alcohol in combinatie met de brandende zon zorgden ervoor dat ik in slaap viel achterop de motor. Ik schrok weer wakker toen mijn gids Binh mijn armen om hem heen sloeg. Blijkbaar was ik in mijn slaap tegen hem aan gaan hangen, waardoor hij dacht dat ik eindelijk inging op zijn avances. Want dat hij een oogje op me had was wel duidelijk! Dat feest ging mooi niet door.
De tocht was prachtig. We reden langs ananasplantages, velden vol met suikerriet, prachtige berglandschappen en uiteindelijk heel erg veel rijstvelden. We sliepen in een klein bergdorpje en ook deze mensen waren blij me te zien. Opnieuw werd er veel heerlijk eten gekookt. De buurvrouw vroeg of we ook bij haar langs wilden komen en toen we dat deden was ze zo blij, dat er spontaan een kip geslacht werd. En zo zat ik voor de tweede keer die dag aan het avondeten. Gelukkig kon ik alles wegspoelen met de vele shotjes rijstwijn!
De volgende ochtend hebben we nog even gezwommen in de waterval en een mooie wandeling door de bergen gemaakt. Binh vertelde me hoe hij zijn beide ouders was verloren tijdens de Vietnam War en vervolgens een broer tijdens de genocide van Cambodja. Hij heeft hard gewerkt om zijn universiteit te kunnen betalen en heeft daardoor nu een goed leven. Een bijzonder verhaal. Daarna was het tijd voor de terugweg, die ook weer ontzettend mooi was. Een hele geslaagde motortocht!
Mijn laatste dagen in Vietnam heb ik doorgebracht in de hoofdstad Hanoi. Het verkeer is hier een nog grotere chaos dan in Saigon. Maar inmiddels ben ik er al zo aan gewend dat ik gewoon de straat oversteek, hoe gevaarlijk het soms ook lijkt. In Hanoi heb ik veel lokale lekkernijen geprobeerd, zoals kikker (met vel en al) en vogeltjes, die met het hoofd erbij geserveerd worden. Ik was heel trots op mezelf en het smaakte nog lekker ook. Ook ben ik naar het mausoleum van Ho Chi Minh geweest, de grondlegger van het communisme in Vietnam en de belangrijkste man die het land ooit gekend heeft. Het was een hele bizarre ervaring. Er staat altijd een rij van honderden mensen, maar dat loopt vlot door omdat je niet mag stilstaan en geen foto's mag maken. Elke twee meter staat er een bewaker (sommigen met een geweer met een mes er bovenop) die ervoor zorgen dat alle regels worden nageleefd. Eenmaal binnen was het zover: ik mocht langs het gebalsemde lijk van Ome Ho lopen. De hele ervaring was zo onwerkelijk dat het eigenlijk vooral op mijn lachspieren werkte. Nou ja, weer een ervaring rijker!
Een andere bizarre ervaring was de waterpoppenshow waar ik naartoe ben geweest. Dit is een eeuwenoude Vietnamese kunstvorm waarbij in een badje met water houten poppen een verhaal uitbeelden, terwijl er traditionele muziek te horen is. De show duurde een klein uurtje en dat was genoeg voor de rest van mijn leven, maar ik heb ontzettend genoten van de voorstelling. Te bizar voor woorden!
En terwijl ik dit schrijf zit ik in het vliegveld in Bangkok. Vanmiddag ben ik nog even naar de weekendmarkt geweest, waar zo'n 15.000 marktkraampjes zijn met alle mogelijke dingen. Heel erg veel kleding, souvenirs, maar ook konijnen en honden. En alles spotgoedkoop. Hier heb ik mooi mijn laatste aankopen kunnen doen.
In mijn blog heb ik vooral de dingen beschreven die ik heb gedaan. Wat moeilijker is om uit te leggen is het gevoel van Azië. De geuren, de kleuren en vooral ook de geluiden. De irritante muggen, zandvliegjes en andere vliegende beestjes, maar ook de kakkerlakken en ratten. Het eten, wat iedere keer weer spannend is als je iets nieuws probeert. De winkels die geen winkels zijn, maar meer een combinatie van een schuur en een markt. De ongemakkelijke plastic stoeltjes waar ik toch echt in alle opzichten te groot voor ben. Mijn voeten die na twee stappen buiten alweer pikzwart zijn. De enorme hitte, waardoor het zweet al van je afdruipt als je de douche uit komt. De enorme drukte op straat. De dingen die mensen op scooters weten te vervoeren. Natuurlijk een gezin van vijf, maar ook hele inboedels, vrieskisten, scooters (jazeker, een scooter achterop een scooter) en mijn persoonlijke hoogtepunt: drie levende varkens, al liggend op hun rug vastgebonden aan de scooter. En dan de armoede die je vaak tegenkomt. Bedelende kinderen wennen nooit. Maar ook de geweldige gesprekken die ik heb gehad met lokale mensen. Soms met mensen die geen woord Engels spreken. En de kinderen die intens gelukkig worden als je naar ze terugzwaait.
En dan is er nog het typische leven van een backpacker. Het is ongelofelijk hoeveel geweldige mensen je ontmoet. Met sommige mensen reis je wekenlang verder, met andere mensen heb je een enorm interessant gesprek van een half uur en die zie je daarna nooit meer. Maar al deze ontmoetingen samen maken je reis extra bijzonder. Want niks is zo fijn als het kunnen delen van je ervaringen. En daarom wil ik jullie ook bedanken voor het hebben gelezen van mijn blog. Bedankt ook voor alle reacties, het is ontzettend leuk om iets van het thuisfront te horen.
En nu zit het er echt op. Tijd voor het grote-mensen-leven om te beginnen!
Liefs van Heidi
-
01 Juni 2014 - 09:57
Pa:
Toen je ging had ik zo iets van moet dat nou weer, nu ben ik bijna jaloers. het ziet er allemaal geweldig uit. Maak nu wat van je grote mensenleven zoals je zelf zegt. Nu snel terugkomen dan kan ik je tenminste een dikke knuffel geven. Liefs pa. -
01 Juni 2014 - 09:57
Marjolein R:
Hoi Heidi!
Leuk om je blog te hebben gelezen! Goede terugreis. Ik zie je misschien bij de Vierdaagse?
Groetjes, Marjolein -
01 Juni 2014 - 10:07
Mariëlle :
Prachtig verslag Heidi, wat een geweldige ervaring is dit geweest! En wij konden een heel klein beetje meegenieten dankzij jouw verhalen en de mooie foto's -
01 Juni 2014 - 10:41
Mama:
Lieve Heidi, wat een geweldig verhaal weer. Ik ben blij dat je zo hebt genoten, maar ik ben nog blijer dat we je vanmiddag weer kunnen ophalen op Schiphol!!
Ik vind het ook super voor je dat je dit hebt mee kunnen maken, deze ervaring pakken ze je nooit meer af.
En ja nu gaat het grote mensenleven dan echt beginnen voor jou, maar ik weet zeker dat je daar ook weer een succes van gaat maken. ik ben erg trots op je!
Dikke kus van je mamsie. -
01 Juni 2014 - 14:26
Janita:
Wat heb je het mooi verwoord Heidi.. schitterend om te lezen hoe jij dit ervaren hebt!! Ik ben benieuwd naar je verdere foto's! Liefs -
02 Juni 2014 - 16:53
Opa Bertha 2 Juni 2014:
wat weer een mooi verslag.
we hebben er van genoten terwijl ik dit mail
was je al thuis dus we hadden je al gezien.
en veel gehoord over je belevenis veel plezier thuis
geniet nog met je ouders nu nog thuis bent liefs van opa,bertha -
04 Juni 2014 - 11:50
Janneke:
hoi heidi
nou meisje voor jou zit het er op.
maar wat heb je weer een schitterende reis gehad.
en weer mooie foto`s gemaakt.
wat een leuke jurk heb je laten maken daar zie je er netjes mee uit
nuo zo als steeds was ik weer de laatse maar ja beter dan nooit.
ik hoop dat je een goede reis terug gehad heb en hoop je nog een keer te spreken en te zien voor dat je aan het werk ga.
lieve groet janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley