Een lesje geduld, veel strand en nog wat cultuur
Blijf op de hoogte en volg Heidi
09 Mei 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Het is alweer even geleden dus het is hoog tijd voor een update. In mijn laatste verslag was ik net de grens van Cambodja over gestoken, wat alles behalve vlekkeloos ging. Cambodja heeft mijn geduld vaak op de proef gesteld. Maar mijn belangrijkste les was dat de dingen misschien niet vaak gaan zoals je ze gepland had, maar dat het uiteindelijk altijd goed komt.
Als eerste zijn we naar Ban Lung gegaan. We hadden gehoord dat het kratermeer ontzettend mooi moest zijn en dat er bijna geen toeristen komen, waardoor het er heerlijk rustgevend is. Nou, niet wanneer de Cambodjanen vakantie hebben en ze massaal naar het meer trekken. Dan staat de Aziatische muziek keihard, wordt het afval overal gedumpt en zijn er ontelbaar veel mensen met oranje veiligheidsvesten aan het zwemmen. Zwemmen doen ze hier namelijk volledig aangekleed en omdat ze geen zwemles krijgen drijven ze rond in de zwemvesten. Dit was totaal niet wat we verwacht hadden en het was erg teleurstellend. De eigenaresse van ons guesthouse bleek echter een geweldige kokkin te zijn, waardoor onze trip naar Ban Lung toch de moeite waard was.
Onze volgende stop was Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. We hebben hier vooral veel markten bezocht (mijn backpack blijft maar groeien), gestapt en de verjaardag van Annika gevierd. Ik heb in totaal een maand met Annika gereisd en daarvan waren we nog 2,5 week met twee jongens. Dat was ontzettend gezellig! Minder gezellig was ons bezoek aan de Killingfields. Van 1976 tot 1979 heeft de Khmer Rouge geprobeerd om van Cambodja een communistische landbouwstaat te maken. Om dat te bereiken werd heel Phnom Penh ontruimd, moest iedereen op het land werken en werden alle intelligente mensen vermoord. Dat betekende niet alleen de geleerde mensen en monniken, maar het dragen van een bril kon al genoeg zijn om vermoord te worden. In drie jaar tijd zijn ruim 2 miljoen mensen omgekomen, ruim een kwart van de hele bevolking. Eén van plaatsen waar de moorden plaatsvonden was de Killingfields waar wij heen gingen. Een audiotour legde de tragische geschiedenis uit terwijl we langs de massagraven liepen. Het meeste indruk maakte de boom waartegen babietjes werden doodgeslagen. De Khmer Rouge geloofden namelijk dat de kinderen later wraak konden nemen en dat het daarom beter was om een heel gezin uit te roeien. Ik had nog nooit van deze genocide gehoord en het heeft ontzettend veel indruk op ons allemaal gemaakt. Zelfs de jongens konden het niet droog houden.
Inmiddels waren we wel toe aan een beetje strand en daarom besloten we naar Sihanoukville te gaan. We brachten onze dagen al kokosnoot drinkend op het prachtige Otres Beach door. Af en toe lieten we ons verwennen met een massage op het strand. 's Avonds aten we heerlijke verse vis van de barbecue en dronken we cocktails in de strandtenten. Dit kwam toch aardig in de buurt van het perfecte leven! Tijdens een boottrip hebben we door het koraal gesnorkeld en werden we op het meest magische strand ooit gedropt. Het was een heerlijke dag! Alleen konden we hier de dagen na de trip niet meer zo van genieten. We waren namelijk ontzettend verbrand. Bij mij was het voornamelijk mijn kont, die tijdens het snorkelen boven het water uit bleek te steken. Daar valt niet tegenop te smeren! Bij Annika was het veel ernstiger. Ze had zelfs blaren gekregen en heeft een paar dagen amper kunnen lopen. Na een dagje films kijken hebben we toch maar de boot genomen naar het eiland Koh Rong. Hier hebben we nog een paar dagen doorgebracht tussen de palmbomen, hagelwitte stranden en helder blauwgroene zee. Ik had niks te klagen!
Het was inmiddels wel weer tijd om iets cultureels te doen en daarom namen we de nachtbus naar Siem Reap. Helaas bleek de airco niet te werken. En zonder is het in die bussen echt niet uit te houden. Na twee uur stilstaan werden we uiteindelijk op een andere bus gezet. In plaats van de hotelbus met bedden hadden we nu een gewone bus. Ze beloofden ons dat we na een paar uur weervan bus zouden wisselen, maar natuurlijk bleven we de volle 10 uur in deze bus zitten. Erg balen wanneer je voor een bed had betaald. En je hoeft niet te verwachten dat je geld terug krijgt. Welkom in Cambodja.
In Siem Reap heb je de tempels van Angkor, wat ruïnes zijn van enorme tempels uit het Angkoriaanse tijdperk dat tussen 802 en 1432 plaatsvond. Het complex is enorm en bevat de grootste concentratie van architectonische rijkdommen ter wereld. Het hoogtepunt is Angkor Wat, een tempel die de meeste mensen wel eens op een foto hebben gezien. Deze tempel kun je het beste bij zonsopgang bekijken en dus zaten we om half vijf al op onze fiets. Helaas hadden we pech en was het te bewolkt om een zonsopgang te kunnen zien. Toch was het fijn dat we er al zo vroeg waren, want met temperaturen van rond de 40 graden begin je liever als het nog wat koeler is. De meeste mensen huren een tuktuk voor een dag, maar Annika en ik wilden liever onze eigen gang gaan en hadden een fiets gehuurd. De tempels waren prachtig, de een nog overweldigender dan de ander. Het is ongelooflijk om te bedenken hoe de tempels eruit moeten hebben gezien in de tijd dat er nog een miljoen mensen woonden. Erg indrukwekkend!
Vanaf Siem Reap heb ik een nachtbus terug naar Phnom Penh genomen, vanaf waar ik een boot zou nemen naar Vietnam. Ik had een ruime planning aangehouden, maar opnieuw bleken de bussen niks waard. Mijn bus van 11 uur vertrok pas om 1 uur en liep onderweg ook nog vertraging op. Het personeel bleek niet bereid om even naar het bootbedrijf te bellen en uiteindelijk kon ik niks anders doen dan maar hopen dat het goed zou komen. Ik heb allang geleerd dat het geen zin heeft om boos te worden. Toen we pas na achten aankwamen terwijl de boot om half negen zou vertrekken had ik weinig hoop meer dat ik nog die dag naar Vietnam zou kunnen. Maar gelukkig komt het altijd goed! De boot naar de grens was geannuleerd en daarom werd ik met een bus naar de grens gereden, vanwaar ik alsnog met een boot naar mijn eindbestemming ging. Cambodja heeft me een goede les over geduld geleerd.
Ik ben nu in Vietnam en heb nog maar drie weken te gaan. De tijd vliegt!
Tot snel,
Heidi
Het is alweer even geleden dus het is hoog tijd voor een update. In mijn laatste verslag was ik net de grens van Cambodja over gestoken, wat alles behalve vlekkeloos ging. Cambodja heeft mijn geduld vaak op de proef gesteld. Maar mijn belangrijkste les was dat de dingen misschien niet vaak gaan zoals je ze gepland had, maar dat het uiteindelijk altijd goed komt.
Als eerste zijn we naar Ban Lung gegaan. We hadden gehoord dat het kratermeer ontzettend mooi moest zijn en dat er bijna geen toeristen komen, waardoor het er heerlijk rustgevend is. Nou, niet wanneer de Cambodjanen vakantie hebben en ze massaal naar het meer trekken. Dan staat de Aziatische muziek keihard, wordt het afval overal gedumpt en zijn er ontelbaar veel mensen met oranje veiligheidsvesten aan het zwemmen. Zwemmen doen ze hier namelijk volledig aangekleed en omdat ze geen zwemles krijgen drijven ze rond in de zwemvesten. Dit was totaal niet wat we verwacht hadden en het was erg teleurstellend. De eigenaresse van ons guesthouse bleek echter een geweldige kokkin te zijn, waardoor onze trip naar Ban Lung toch de moeite waard was.
Onze volgende stop was Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. We hebben hier vooral veel markten bezocht (mijn backpack blijft maar groeien), gestapt en de verjaardag van Annika gevierd. Ik heb in totaal een maand met Annika gereisd en daarvan waren we nog 2,5 week met twee jongens. Dat was ontzettend gezellig! Minder gezellig was ons bezoek aan de Killingfields. Van 1976 tot 1979 heeft de Khmer Rouge geprobeerd om van Cambodja een communistische landbouwstaat te maken. Om dat te bereiken werd heel Phnom Penh ontruimd, moest iedereen op het land werken en werden alle intelligente mensen vermoord. Dat betekende niet alleen de geleerde mensen en monniken, maar het dragen van een bril kon al genoeg zijn om vermoord te worden. In drie jaar tijd zijn ruim 2 miljoen mensen omgekomen, ruim een kwart van de hele bevolking. Eén van plaatsen waar de moorden plaatsvonden was de Killingfields waar wij heen gingen. Een audiotour legde de tragische geschiedenis uit terwijl we langs de massagraven liepen. Het meeste indruk maakte de boom waartegen babietjes werden doodgeslagen. De Khmer Rouge geloofden namelijk dat de kinderen later wraak konden nemen en dat het daarom beter was om een heel gezin uit te roeien. Ik had nog nooit van deze genocide gehoord en het heeft ontzettend veel indruk op ons allemaal gemaakt. Zelfs de jongens konden het niet droog houden.
Inmiddels waren we wel toe aan een beetje strand en daarom besloten we naar Sihanoukville te gaan. We brachten onze dagen al kokosnoot drinkend op het prachtige Otres Beach door. Af en toe lieten we ons verwennen met een massage op het strand. 's Avonds aten we heerlijke verse vis van de barbecue en dronken we cocktails in de strandtenten. Dit kwam toch aardig in de buurt van het perfecte leven! Tijdens een boottrip hebben we door het koraal gesnorkeld en werden we op het meest magische strand ooit gedropt. Het was een heerlijke dag! Alleen konden we hier de dagen na de trip niet meer zo van genieten. We waren namelijk ontzettend verbrand. Bij mij was het voornamelijk mijn kont, die tijdens het snorkelen boven het water uit bleek te steken. Daar valt niet tegenop te smeren! Bij Annika was het veel ernstiger. Ze had zelfs blaren gekregen en heeft een paar dagen amper kunnen lopen. Na een dagje films kijken hebben we toch maar de boot genomen naar het eiland Koh Rong. Hier hebben we nog een paar dagen doorgebracht tussen de palmbomen, hagelwitte stranden en helder blauwgroene zee. Ik had niks te klagen!
Het was inmiddels wel weer tijd om iets cultureels te doen en daarom namen we de nachtbus naar Siem Reap. Helaas bleek de airco niet te werken. En zonder is het in die bussen echt niet uit te houden. Na twee uur stilstaan werden we uiteindelijk op een andere bus gezet. In plaats van de hotelbus met bedden hadden we nu een gewone bus. Ze beloofden ons dat we na een paar uur weervan bus zouden wisselen, maar natuurlijk bleven we de volle 10 uur in deze bus zitten. Erg balen wanneer je voor een bed had betaald. En je hoeft niet te verwachten dat je geld terug krijgt. Welkom in Cambodja.
In Siem Reap heb je de tempels van Angkor, wat ruïnes zijn van enorme tempels uit het Angkoriaanse tijdperk dat tussen 802 en 1432 plaatsvond. Het complex is enorm en bevat de grootste concentratie van architectonische rijkdommen ter wereld. Het hoogtepunt is Angkor Wat, een tempel die de meeste mensen wel eens op een foto hebben gezien. Deze tempel kun je het beste bij zonsopgang bekijken en dus zaten we om half vijf al op onze fiets. Helaas hadden we pech en was het te bewolkt om een zonsopgang te kunnen zien. Toch was het fijn dat we er al zo vroeg waren, want met temperaturen van rond de 40 graden begin je liever als het nog wat koeler is. De meeste mensen huren een tuktuk voor een dag, maar Annika en ik wilden liever onze eigen gang gaan en hadden een fiets gehuurd. De tempels waren prachtig, de een nog overweldigender dan de ander. Het is ongelooflijk om te bedenken hoe de tempels eruit moeten hebben gezien in de tijd dat er nog een miljoen mensen woonden. Erg indrukwekkend!
Vanaf Siem Reap heb ik een nachtbus terug naar Phnom Penh genomen, vanaf waar ik een boot zou nemen naar Vietnam. Ik had een ruime planning aangehouden, maar opnieuw bleken de bussen niks waard. Mijn bus van 11 uur vertrok pas om 1 uur en liep onderweg ook nog vertraging op. Het personeel bleek niet bereid om even naar het bootbedrijf te bellen en uiteindelijk kon ik niks anders doen dan maar hopen dat het goed zou komen. Ik heb allang geleerd dat het geen zin heeft om boos te worden. Toen we pas na achten aankwamen terwijl de boot om half negen zou vertrekken had ik weinig hoop meer dat ik nog die dag naar Vietnam zou kunnen. Maar gelukkig komt het altijd goed! De boot naar de grens was geannuleerd en daarom werd ik met een bus naar de grens gereden, vanwaar ik alsnog met een boot naar mijn eindbestemming ging. Cambodja heeft me een goede les over geduld geleerd.
Ik ben nu in Vietnam en heb nog maar drie weken te gaan. De tijd vliegt!
Tot snel,
Heidi
-
09 Mei 2014 - 23:40
Pa:
Hoi Heidi, ik vind het leuk dat jij geduld hebt geleerd. Het valt me zelfs mee dat je het woord zowiezo kunt schrijven. De tempels zijn mooi, de killing fields indrukwekkend. Maar die scootermanifestatie vond ik geweldig, wat een waanzin. Geniet nog van je laatste weken,want ze zij zo voorbij. Dikke knuffel van mij. -
10 Mei 2014 - 14:08
Tante ;-) Janny:
Hoi die Heidi,
Klinkt allenmaal goed!
Wat een belevenis, hier is het koud en regenachtig verder ben ik niet jaloers hoor.
Maar vanavond feest jawel Bart viert zijn verjaardag :-)
Nou ik wens je veel reis plezier toen en tot juni!
liefs de Beumers
-
10 Mei 2014 - 15:10
Janneke:
hoi heidi
wat maak je weer veel mee meisje
wel pijnlijk voor je een verbrande kont
maar wat een triest verhaal over die baby;s
ik kan het mijn voorstellen dat je daar wel een traan om moet laten
nou maar weer veel plezier in vietnam
lieve groetjes janneke
-
11 Mei 2014 - 14:00
Adriette :
hallo Nicht !
wat een geweldige reis leuk om je verhalen te lezen en de foto s te zien , geniet nog van je laatste weken daar .groeten van ons allemaal. -
12 Mei 2014 - 10:58
Toos:
Indrukwekkend verhaal, ook hier een traantje weggepinkt! Joop nog even grappig natuurlijk: doe je gewoon je bril af - maar ook bij hem stonden de tranen in de ogen zoveel mensen vermoord 2 miljoen, echt daar zijn geen woorden voor. Het meest bizarre is dat het ook gewoon niet opgeslagen is op onze harde schijf want het is wel in onze jonge jaren gebeurd!!
Fijn daarna weer de ontspanning en het genoeten.
De les in geduld is prachtig - daar kun je echt je hele leven plezier van hebben - toch zal het je vast nog vaak overkomen dat je hem vergeet en achteraf denkt waar heb ik dit eerder meegemaakt?? -
12 Mei 2014 - 17:59
Anna-Marie :
Lieve Heidi.
Wat maak je veel mee en wat een mooie foto's.
Geniet er nog even van.
groetjes van ons allemaal. -
28 Mei 2014 - 22:43
Natasja:
oke jemig heid deze heb ik dus ook gemist!!!! ze komen in de spambox van m'n gmail!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
