Een sneakpreview in paradijs
Door: Heidi
Blijf op de hoogte en volg Heidi
18 Juli 2011 | Australië, Adelaide
Lieve allemaal,
Op dit moment zit ik in Adelaide. Morgen ga ik voor twee weken de outback in: eerst van Adelaide naar Alice Springs en daarna van Alice Springs naar Darwin. Ik heb er ontzettend veel zin in, ondanks dat ik het stiekem ook wel een beetje spannend vind! Maar eerst zal ik mijn verhaal over de oostkust afmaken.
Na Fraser Island hadden we twee dagen om in Airlie Beach te komen, waar onze zeiltrip door de Whitsundays zou beginnen. Dat is wel 950 kilometer rijden, dus dat betekende twee hele lange dagen in de auto! In Australië rijd je nou eenmaal niet zo snel als in Nederland. De snelweg is over het algemeen 100 of 110 kilometer per uur, maar gaat vaak dwars door dorpjes en steden, waar je nog maar 50 of 70 kilometer per uur mag. Rotondes en plekken om te keren zijn geen uitzondering op de snelweg. Dat is dus wel heel wat anders dan Nederland! Op de eerste dag hadden we ook nog eens de pech dat de jongens een klapband kregen. Veel geluk hebben we niet met onze auto’s haha! Gelukkig konden de jongens de band verwisselen, maar met een reserveband mag je niet zo snel rijden. Die hebben we de volgende dag dus omgewisseld bij een garagebedrijf. Het was een lange rit met een overnachting in het schattige plaatsje Emu Park, maar uiteindelijk kwamen we dan aan in Airlie Beach. Dat is een van de beste feestplekken langs de oostkust, dus dat hebben we ’s avonds even flink uitgetest. En inderdaad, het was één groot feest!
Vervolgens was het tijd voor onze zeiltrip door de Whitsundays. Dat betekende chillen op de boot, slapen op de boot, chillen op het strand, snorkelen en feesten! En als ik zeg strand dan bedoel ik niet zomaar een strand. Met strand bedoel ik Whitehaven Beach, een 7 kilometer lang paradijs. Stel je het meest witte zand voor (98% kiezelaarde) en het meest blauwe water en dan heb je Whitehaven Beach. Ik kan alleen maar zeggen: check de foto’s op http://aussieheidi.glogster.com/zeilenduiken/.
Toen het tijd was voor het snorkelen was het wel even slikken. Zoals veel mensen weten ben ik stiekem bang voor vissen. Maar tijdens mijn reis heb ik al vaker mijn angst overwonnen en het was tijd dat ik me hier ook overheen ging zetten. Dus hup, stingersuit aan (een speciale bescherming tegen de dodelijke kwallen die er rond zwemmen, ookal was het gelukkig buiten het seizoen), snorkelset mee en het water in. En ik heb geen seconde spijt gehad! Er was echt van alles in het water. Van zwarte vissen tot hele kleurrijke vissen en van kleine visjes tot aan enorme Wally’s van een meter. Dat was eerst wel even schrikken, maar al snel was ik zo betoverd door de onderwaterwereld dat ik helemaal niet meer bang was. Uiteindelijk was ik zelfs de laatste uit het water!
’s Avonds werd er flink gefeest op de boot. Voor ik het wist stonden we met z’n allen op de banken te dansen. We waren met 26 man op de boot. Of nou ja man, op onze eigen vijf mannen na, waren er eigenlijk alleen maar vrouwen op de boot haha. Maar dat mocht de pret niet drukken! De kater hebben Anne en ik letterlijk weggespoeld: we hebben ons stingersuit weer aangetrokken en zijn van het dak van de boot zo het water in gesprongen. Heerlijk! Die ochtend stond er ook genoeg wind om daadwerkelijk te kunnen zeilen. En voor we er erg in hadden waren we alweer in Airlie Beach. Dit waren echt drie perfecte dagen in het paradijs!
En toen was het alweer tijd voor onze laatste kilometers. De tijd vliegt echt voorbij. Om de schade een beetje in te halen van het gebrek aan mannen, hebben we overnacht in Townsville. Deze stad heeft een militaire basis, dus daar keken we erg naar uit. Alleen waren we zo moe dat we de puf niet meer hadden om te gaan feesten haha! Wel zijn we de volgende ochtend de berg opgereden, om gratis wat mee te kunnen krijgen van de race die dat weekend bezig was in de stad. We stonden kilometers verderop, maar je kon de motorgeluiden keihard voorbij horen knallen. Ongelofelijk!
De volgende stop was Mission Beach, waar we een potje beachvolleybal hebben gespeeld en waar ik mijn eerste Drive Thru Bottle Shop ervaring heb gehad. Dat is echt heel erg bizar aan Australië. Ze zijn hier zo ontzettend streng als het gaat om alcoholgebruik en met name wat betreft alcohol in het verkeer. En tegelijkertijd heb je hier Drive Thru Bottle Shops. Je rijdt dan met je auto door de drankwinkel (er stond zelfs een rij) en vervolgens wordt de alcohol zo in je auto geladen. Je hoeft niet eens uit te stappen! Echt te bizar voor woorden. ’s Avonds hebben we een kampvuur gemaakt op het strand, wat echt genieten was. Het is niet moeilijk om hout te sprokkelen, want je ziet in deze regio nog erg goed de gevolgen van de cycloon van begin dit jaar. De palmbomen zijn letterlijk omgewaaid en overal liggen nog losse takken. Ook zie je overal huizen die op instorten staan. Best wel indrukwekkend!
Vervolgens zijn we naar Cape Tribulation gereden, het meest noordelijke puntje waar je nog zonder 4WD kunt komen. Deze route was echt de mooiste route die we gereden hebben. Het was stralend weer (we zijn inmiddels al flink bruin) en het landschap veranderde in rap tempo. Strand, regenwoud en suikerrietvelden wisselden elkaar constant af en soms zag je het alle drie tegelijk. Het was echt niet te beschrijven zo mooi. Na een nachtje in het regenwoud te hebben geslapen was het dan toch echt tijd om weer terug naar Cairns te rijden. Wel hebben we nog even een omweg naar Port Douglas gemaakt. Daar heb je het prachtige Four Mile Beach, met (het wordt saai, ik weet het) helderblauw water, wit zand en palmbomen. Een erg leuk plaatsje!
In Cairns hebben we afscheid moeten nemen van onze Jucy’s. De laatste twee nachten hebben we namelijk in een hostel gezeten. We hebben echt zo’n gave tijd gehad met de Jucy’s! De allerlaatste dag van onze trip zijn we met z’n allen naar het Great Barrier Reef geweest. Het is een 90 minuten (misselijkmakende) boottrip naar het outer reef, maar onderweg werden we verrast door een groep migrerende Humpback Whales. Deze walvissen worden zo’n 12 tot 16 meter lang. We waren ze tijdens onze zeiltrip ook al tegen gekomen, maar toen zagen we alleen hun staart boven water komen. Deze keer sprongen sommige walvissen ook gewoon hoog de lucht in! Wat een ongelofelijk gezicht is dat. Opnieuw: check de foto’s.
Het duiken zelf was echt fantastisch. Ik heb twee keer gedoken (een duik is ongeveer 25 minuten) en het is ongelofelijk wat je dan allemaal ziet. Het meest bijzondere vond ik toch wel hoeveel langzamer het leven onder water is. Je hoort niks, behalve je eigen ademhaling. Heel langzaam zweef je door het water en bekijk je hoe de vissen zich voortbewegen en hoe ze van het koraal aan het snoepen zijn. En we hadden geluk: we hebben een haai gezien! Niet schrikken, het was maar een kleintje (een meter ofzo) en die eten geen mensen. Ik was net foto’s aan het maken met de gehuurde onderwatercamera, dus dat was mazzel! Ook hebben we Nemo (een clownsvisje) gezien en het allermooiste was toch wel de zeeschildpad. Tussen het duiken door konden we snorkelen en het water stond zo laag dat we echt superveel konden zien. Het was wel goed oppassen dat je niet per ongeluk in het koraal knalde. Ik ben echt zo onder de indruk van de onderwaterwereld dat ik graag mijn PADI wil halen, zodat ik een gecertificeerd duiker ben. Ik kan niet wachten tot mijn volgende duik!
En toen was het officieel: het einde van onze trip was aangebroken. Bij het afscheid nemen zijn er nog wel wat traantjes gevloeid. We hadden 2,5 week op elkaars lip gezeten en ondanks dat je met een groep van acht mensen natuurlijk weleens botsingen hebt (vooral als je met vijf mannen bent: hebben mannen überhaupt wel hersenen?! ), hebben we echt de meest geweldige tijd van ons leven gehad. Ik ga iedereen stiekem wel erg missen! Iedereen (maar vooral Anne, aangezien zij de enige is die Nederlands kan en dit leest) super bedankt. Anne, je bent een topwijf!
Jullie ook allemaal bedankt voor jullie berichtjes. Het is zo leuk om alles te lezen. Iedereen ook een hele fijne vakantie toegewenst!
Liefs van Heidi
Op dit moment zit ik in Adelaide. Morgen ga ik voor twee weken de outback in: eerst van Adelaide naar Alice Springs en daarna van Alice Springs naar Darwin. Ik heb er ontzettend veel zin in, ondanks dat ik het stiekem ook wel een beetje spannend vind! Maar eerst zal ik mijn verhaal over de oostkust afmaken.
Na Fraser Island hadden we twee dagen om in Airlie Beach te komen, waar onze zeiltrip door de Whitsundays zou beginnen. Dat is wel 950 kilometer rijden, dus dat betekende twee hele lange dagen in de auto! In Australië rijd je nou eenmaal niet zo snel als in Nederland. De snelweg is over het algemeen 100 of 110 kilometer per uur, maar gaat vaak dwars door dorpjes en steden, waar je nog maar 50 of 70 kilometer per uur mag. Rotondes en plekken om te keren zijn geen uitzondering op de snelweg. Dat is dus wel heel wat anders dan Nederland! Op de eerste dag hadden we ook nog eens de pech dat de jongens een klapband kregen. Veel geluk hebben we niet met onze auto’s haha! Gelukkig konden de jongens de band verwisselen, maar met een reserveband mag je niet zo snel rijden. Die hebben we de volgende dag dus omgewisseld bij een garagebedrijf. Het was een lange rit met een overnachting in het schattige plaatsje Emu Park, maar uiteindelijk kwamen we dan aan in Airlie Beach. Dat is een van de beste feestplekken langs de oostkust, dus dat hebben we ’s avonds even flink uitgetest. En inderdaad, het was één groot feest!
Vervolgens was het tijd voor onze zeiltrip door de Whitsundays. Dat betekende chillen op de boot, slapen op de boot, chillen op het strand, snorkelen en feesten! En als ik zeg strand dan bedoel ik niet zomaar een strand. Met strand bedoel ik Whitehaven Beach, een 7 kilometer lang paradijs. Stel je het meest witte zand voor (98% kiezelaarde) en het meest blauwe water en dan heb je Whitehaven Beach. Ik kan alleen maar zeggen: check de foto’s op http://aussieheidi.glogster.com/zeilenduiken/.
Toen het tijd was voor het snorkelen was het wel even slikken. Zoals veel mensen weten ben ik stiekem bang voor vissen. Maar tijdens mijn reis heb ik al vaker mijn angst overwonnen en het was tijd dat ik me hier ook overheen ging zetten. Dus hup, stingersuit aan (een speciale bescherming tegen de dodelijke kwallen die er rond zwemmen, ookal was het gelukkig buiten het seizoen), snorkelset mee en het water in. En ik heb geen seconde spijt gehad! Er was echt van alles in het water. Van zwarte vissen tot hele kleurrijke vissen en van kleine visjes tot aan enorme Wally’s van een meter. Dat was eerst wel even schrikken, maar al snel was ik zo betoverd door de onderwaterwereld dat ik helemaal niet meer bang was. Uiteindelijk was ik zelfs de laatste uit het water!
’s Avonds werd er flink gefeest op de boot. Voor ik het wist stonden we met z’n allen op de banken te dansen. We waren met 26 man op de boot. Of nou ja man, op onze eigen vijf mannen na, waren er eigenlijk alleen maar vrouwen op de boot haha. Maar dat mocht de pret niet drukken! De kater hebben Anne en ik letterlijk weggespoeld: we hebben ons stingersuit weer aangetrokken en zijn van het dak van de boot zo het water in gesprongen. Heerlijk! Die ochtend stond er ook genoeg wind om daadwerkelijk te kunnen zeilen. En voor we er erg in hadden waren we alweer in Airlie Beach. Dit waren echt drie perfecte dagen in het paradijs!
En toen was het alweer tijd voor onze laatste kilometers. De tijd vliegt echt voorbij. Om de schade een beetje in te halen van het gebrek aan mannen, hebben we overnacht in Townsville. Deze stad heeft een militaire basis, dus daar keken we erg naar uit. Alleen waren we zo moe dat we de puf niet meer hadden om te gaan feesten haha! Wel zijn we de volgende ochtend de berg opgereden, om gratis wat mee te kunnen krijgen van de race die dat weekend bezig was in de stad. We stonden kilometers verderop, maar je kon de motorgeluiden keihard voorbij horen knallen. Ongelofelijk!
De volgende stop was Mission Beach, waar we een potje beachvolleybal hebben gespeeld en waar ik mijn eerste Drive Thru Bottle Shop ervaring heb gehad. Dat is echt heel erg bizar aan Australië. Ze zijn hier zo ontzettend streng als het gaat om alcoholgebruik en met name wat betreft alcohol in het verkeer. En tegelijkertijd heb je hier Drive Thru Bottle Shops. Je rijdt dan met je auto door de drankwinkel (er stond zelfs een rij) en vervolgens wordt de alcohol zo in je auto geladen. Je hoeft niet eens uit te stappen! Echt te bizar voor woorden. ’s Avonds hebben we een kampvuur gemaakt op het strand, wat echt genieten was. Het is niet moeilijk om hout te sprokkelen, want je ziet in deze regio nog erg goed de gevolgen van de cycloon van begin dit jaar. De palmbomen zijn letterlijk omgewaaid en overal liggen nog losse takken. Ook zie je overal huizen die op instorten staan. Best wel indrukwekkend!
Vervolgens zijn we naar Cape Tribulation gereden, het meest noordelijke puntje waar je nog zonder 4WD kunt komen. Deze route was echt de mooiste route die we gereden hebben. Het was stralend weer (we zijn inmiddels al flink bruin) en het landschap veranderde in rap tempo. Strand, regenwoud en suikerrietvelden wisselden elkaar constant af en soms zag je het alle drie tegelijk. Het was echt niet te beschrijven zo mooi. Na een nachtje in het regenwoud te hebben geslapen was het dan toch echt tijd om weer terug naar Cairns te rijden. Wel hebben we nog even een omweg naar Port Douglas gemaakt. Daar heb je het prachtige Four Mile Beach, met (het wordt saai, ik weet het) helderblauw water, wit zand en palmbomen. Een erg leuk plaatsje!
In Cairns hebben we afscheid moeten nemen van onze Jucy’s. De laatste twee nachten hebben we namelijk in een hostel gezeten. We hebben echt zo’n gave tijd gehad met de Jucy’s! De allerlaatste dag van onze trip zijn we met z’n allen naar het Great Barrier Reef geweest. Het is een 90 minuten (misselijkmakende) boottrip naar het outer reef, maar onderweg werden we verrast door een groep migrerende Humpback Whales. Deze walvissen worden zo’n 12 tot 16 meter lang. We waren ze tijdens onze zeiltrip ook al tegen gekomen, maar toen zagen we alleen hun staart boven water komen. Deze keer sprongen sommige walvissen ook gewoon hoog de lucht in! Wat een ongelofelijk gezicht is dat. Opnieuw: check de foto’s.
Het duiken zelf was echt fantastisch. Ik heb twee keer gedoken (een duik is ongeveer 25 minuten) en het is ongelofelijk wat je dan allemaal ziet. Het meest bijzondere vond ik toch wel hoeveel langzamer het leven onder water is. Je hoort niks, behalve je eigen ademhaling. Heel langzaam zweef je door het water en bekijk je hoe de vissen zich voortbewegen en hoe ze van het koraal aan het snoepen zijn. En we hadden geluk: we hebben een haai gezien! Niet schrikken, het was maar een kleintje (een meter ofzo) en die eten geen mensen. Ik was net foto’s aan het maken met de gehuurde onderwatercamera, dus dat was mazzel! Ook hebben we Nemo (een clownsvisje) gezien en het allermooiste was toch wel de zeeschildpad. Tussen het duiken door konden we snorkelen en het water stond zo laag dat we echt superveel konden zien. Het was wel goed oppassen dat je niet per ongeluk in het koraal knalde. Ik ben echt zo onder de indruk van de onderwaterwereld dat ik graag mijn PADI wil halen, zodat ik een gecertificeerd duiker ben. Ik kan niet wachten tot mijn volgende duik!
En toen was het officieel: het einde van onze trip was aangebroken. Bij het afscheid nemen zijn er nog wel wat traantjes gevloeid. We hadden 2,5 week op elkaars lip gezeten en ondanks dat je met een groep van acht mensen natuurlijk weleens botsingen hebt (vooral als je met vijf mannen bent: hebben mannen überhaupt wel hersenen?! ), hebben we echt de meest geweldige tijd van ons leven gehad. Ik ga iedereen stiekem wel erg missen! Iedereen (maar vooral Anne, aangezien zij de enige is die Nederlands kan en dit leest) super bedankt. Anne, je bent een topwijf!
Jullie ook allemaal bedankt voor jullie berichtjes. Het is zo leuk om alles te lezen. Iedereen ook een hele fijne vakantie toegewenst!
Liefs van Heidi
-
18 Juli 2011 - 11:44
Marlous:
Ha! Weer als eerste. Je zou bijna denken dat ik je stalk ;-) En nee, geen verveling op het werk vandaag, juist bergen werk te verzetten en daarom net even je verhaaltje ter ontspanning.
Doordat ik de foto's al op fb heb gezien, niet heel veel nieuws meer voor me, maar wel leuk om te lezen. Ga maar snel je PADI (of NAUI, zoals ik, dan kan je me ook redden onder water, ook wel fijn) halen en dan gaan we volgend jaar een weekje naar de Rode Zee :-)
Kuskus, Marlous -
18 Juli 2011 - 11:55
Marco:
Hey Heidi,
Wat klinkt het allemaal weer vet wat je allemaal hebt gedaan!
Geniet er nog van!
Hier in Nederland begint de 95e 4daagse weer zonder Heidi dit jaar... Doe je volgend jaar weer mee?
Groetjes, Marco
P.S. Mannen hebben WEL hersens! -
18 Juli 2011 - 12:30
Josje:
Shit, ik dacht het eerste te zijn en toen kwamen er allemaal dingen op mn werk tussendoor ;)! Maargoed derde is ook best goed :)! Wat een heerlijk verhaal! Herkende heel veel! Hoe stom het ook klinkt, afscheid nemen van een Jucy is best heftig ;)! En ik ga ook zeker voor mn mn PADI! Schat ik wens je heeeeeeel veel plezier op je tour! Ik weet zeker dat je het geweldig gaat hebben!
xxxx -
18 Juli 2011 - 13:55
Mama:
Hoi lieve Heidi,
Het is mij niet gelukt om als eerste te reageren, maar oké als vierde is ook niet slecht toch?
Ik ben wel jaloers op die blauwe zee en witte stranden, als het niet zover weg was, kwam ik zeker even langs.hi,hi.
Nog 37 dagen en dan ben je er weer, en je gaat nog zoveel doen! Geniet er maar weer goed van en hou ons op de hoogte van alles!!
Groetjes en een dikke knuffel van mij. -
18 Juli 2011 - 14:25
Natasja:
hilarisch ook dat als je een whale watch tour boekt voor heel veel doekoe die krengen zich nooit laten zien, maar als je niet op zoek bent... Dan zijn ze opeens overal springend en jolig doenend! Oke dat is geen woord, maar bij deze: van dale accept it!
Precies waarom ik in Serendipity geloof :) xx -
18 Juli 2011 - 14:29
Natasja:
is dat nou btw een hele grote macadamia noot op je foto? hahaha -
18 Juli 2011 - 16:17
Marjolein:
Ha die Heidi,
Ik heb al je verhalen gelezen hoor - alleen nog niet eerder gereageerd geloof ik. 't Klinkt alsof je de tijd van je leven hebt!
Ik moet de laatste paar dagen veel aan je denken (wat klinkt dat dramatisch): de Vierdaagse(feesten) is/zijn begonnen! Gisteren heb ik meegeholpen op het Goede Doelenplein voor Lopen voor Unicef, maar 't is allemaal wel heel anders dan vorig jaar hoor. Geen rustposten, een niet al te actieve organisatie, en maar tien (!) lopers. Oh en slecht weer. Erg jammer, hoop dat het volgend jaar weer als vorig jaar geregeld kan worden. Oh en Lous en ik kwamen zaterdag Suzanne tegen in de stad! We hebben afgesproken een Lopen voor Unicef reünie te houden wanneer je terug bent.
Anyway, dit verhaal is natuurlijk helemaal niet interessant voor jou! Geniet van je tijd in Australië!! Ik hou je waarbenjij.nu in de gaten.
Liefs, Marjolein -
19 Juli 2011 - 11:06
Toos:
Hoi Heidi,
Wat leuk dat die mannen ook eens een akkefietje hadden met hun Jucy, daar hebben jullie zeker wel smakelijk om moeten lachen lijkt me! En goed dat je je angst hebt overwonnen en dat je zoveel moois onder water hebt gezien; het zijn weer prachtige plaatjes geworden- ook boven water trouwens - het is één groot paradijs! Ik kan niet anders dan jaloers zijn! Voor nu: genieten nog van alles wat je gaat meemaken want ook dit lijkt me weer een groot avontuur met veel paradijselijke plekken! -
19 Juli 2011 - 11:28
Kris:
He Heidi,
Heerlijk om je verhalen te lezen, en jaaah ga je PADI halen, supergaaf! Geniet van de outback, zekers te weten dat ook dit een fantastische trip wordt!
xxx -
20 Juli 2011 - 08:07
Marius Janneke:
hoi hier ben ik weer
even je foto's bekeken en ja dat ziet er allemaal weer schitterend uit.
wat ben jij toch een bevoorrecht mens dat je in je jonge leven al zoveel,
leuke prachtige, spannende dingen hebt mogen meemaken.
ja dan heb je er ook hard voor moeten werken, petje af voor jou.
en dat wordt straks weer wennen voor jou in het saaie nederland.
maar we slepen je er wel doorheen hoor.
het is hier zomer maar we zien toch al dagen verdacht veel regen.
zo erg dat je er depri van zou worden.
wij gaan volgende week vrijdag heerlijk een week zeeland.
wij zullen niet zo veel beleven als jij, maar er wel volop van genieten.
nou meisje tot gauw, en geniet nog even de laatse paar dagen.
knuffel janneke en de rest -
20 Juli 2011 - 09:23
Bianca:
Nog een paar wekennnnnnn! Dan gaan we weer gezellig afspreken! Je verhaal klinkt super en ik wens je nog veel plezier de komende tijd! Have fun en tot snel! Liefs -
20 Juli 2011 - 09:37
Amina:
Waar zijn de foto's?! Het klinkt goed! Geniet van de laatste weken!
xxx -
21 Juli 2011 - 18:33
Opa:
hallo heidi t was weer een leuk verslag .jij maak wat mee .ga noch maar even zo door,het is nu zo voor bij . veel liefs van je opa . doeixxx -
23 Juli 2011 - 22:59
Tina:
Hoi Heidi
Super wat jij allemaal doe en zie aan de andere kant van de wereld.
Blijf er vooral van genieten, voor je het weet zit je weer in het regenachtige holland.
Heb je wel gemist in Nijmegen!!!!! geen Unicef
Wij hebben het allemaal weer gered.
Groetjes Tina -
25 Juli 2011 - 08:35
Anne (klipsones):
Heidi!
Wat een leuk verhaal weer! En wooh, wat maak je veel mee, echt super!
Jij hebt ook echt hele mooie duik foto's zeg!
Je zit nu in de outback, dus je zal het niet meer lezen: maar heel veel plezier en geniet er nog even van de laatste weekjes!
Tot snel!
xx Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
